is het verdelen van een vloeistof in zeer kleine deeltjes. Dit geschiedt om het specifieke oppervlak van de vloeistof (d.i. het oppervlak per gewichtseenheid) zeer belangrijk te vergroten.
Daardoor worden physische en chemische verschijnselen tussen de vloeistof en een gas belangrijk versneld, daar de snelheid daarvan in het heterogene systeem, gas-vloeistof, recht evenredig is met het contactoppervlak. Is de vloeistof een oplossing van een vaste stof dan wordt het verdampen van het oplosmiddel versneld en blijft de vaste stof in fijn poedervormige toestand achter.Het verstuiven wordt dan ook in de techniek veel toegepast, bijv. bij het bevochtigen van lucht, waarbij het verstoven water snel in de lucht verdampt, bij de verstuiving van olie in inspuitmotoren (Dieselmotoren), in verfspuiten e.d. Bij de verstuiving moet men overwinnen: de oppervlaktespanning, de viscositeit en de traagheidskrachten van de vloeistof. De verstuivingsenergie werkt op drie manieren en wel door: oppervlaktekrachten in het grensvlak gas-vloeistof die deformatie van het vloeistofoppervlak (druppelvorming) teweegbrengen, centrifugaalkrachten die een draaiende vloeistofstraal in druppels uiteen doen vallen, en turbulentie die tot een uiteenspringen van de straal leidt. De grote snelheden die de vloeistof hebben moet om verstoven te kunnen worden, wordt verkregen door deze op draaiende schijven te spuiten, of anders langs hydrodynamische weg met behulp van de druk op de vloeistof. Men heeft dus verstuivingsschijven en sproeiverstuivers. Hierboven volgen de schetsen van enige typen.
