is de ondervraging door een rechter van een voor hem verschenen persoon ten einde gegevens te verkrijgen, van nut voor de berechting van het hem voorgelegde geschil. Hij kan derden verhoren (z bewijs, deskundige, getuige),doch ook partijen; hij doet dit laatste op verzoek van partijen of uit zichzelf.
Het Nederlands burgerlijk procesrecht toch kent geen algemeen lijdelijkheidsbeginsel (z bekentenis), en met name ten deze wordt de rechter steeds op het hart gedrukt, dat hij, zo nodig, „ambtshalve” moet onderzoeken. Wat het partijverhoor betreft, geschiedt dit in art. 19a W.v.B.Rv. Naast dit verhoor kent de wet nog het verhoor op vraagpunten, hetwelk geschiedt op verzoek van een der gedingvoerenden (artt. 237246 W.v.B.Rv.). De strekking hiervan is om van de tegenpartij ten aanzien van die feiten een bekentenis te verkrijgen. De partij, die haar tegenpartij op vraagpunten wil doen horen, doet het verzoek daartoe bij een incidentele conclusie ter terechtzitting. Het verhoor geschiedt in raadkamer.
De advocaten en procureurs der partijen mogen daarbij tegenwoordig zijn, maar de ondervraagde partij moet in persoon antwoorden. De rechter mag ambtshalve nog andere vragen doen.
