Frans Sanskritist (Parijs 28 Mrt 1863 - 31 Oct. 1935), in 1886 leraar aan de Ecole des Hautes Etudes, in 1889 opvolger van A. Bergaigne aan de Sorbonne, kreeg in 1894 een leerstoel aan het Collège de France.
In 1897, 1922 en 1928 deed hij wetenschappelijke reizen naar Brits-Indië, Nepal, Indo-China, Japan, Korea, Siberië en Rusland. Gedurende 1922 was hij verbonden aan de Universiteit van R. Tagore „Santiniketan”, van 1926-1928 directeur van het „Maison Franco-Japonaise” te Tokio, in 1928 voorzitter van de „Société Asiatique”. Ook was hij voorzitter van de „Alliance Israélite Universelle”. Vooral de culturele en taalkundige betrekkingen tussen Indië, Tibet, China, Indo-China Japan, Indonesië en Oost-Afrika hadden zijn belangstelling. Ook de studie van het MahâyânaBoeddhisme heeft veel aan hem te danken.Bibl.: Le Théâtre indien (1890); Quid de Graeci s veterum Indorum monumenta tradiderint (thesis) ; La Doctrine du sacrifice dans les Brâhmanas (1898) ; Le Népal (3 dln, 1905-1908) ; La formation religieuse de l’Inde contemporaine (1907); Açvaghosa. Le Sûtrâlamkâra et ses sources (1909) ; Un Fragment tokharien du Vinaya des Sarvâstivâdins (1912); Met A. Meillet: Les noms de nombre en Tokharien (1912) ; Remarques sur les formes grammaticales en quelques textes en Tokharien ( 1912) ; Autour du Bâveru Jâtaka (1913); L’Indianisme (1915); L’Inde et le Monde (1925 en 1928) ; Hôbôgirin, Dictionnaire encyclopédique du Bouddhisme d’après les sources Chinoises et Japonaises (1928 vlg. met J. Takakusu, P. Demiéville e.a.) ; Matériaux pour l’étude du système Vijnaptimâtra (1932) ; Karma vibhangopadeéa, Textes Sanscrits, édites et traduits avec les textes parallèles en Sanscrit, en Pâli, en Tibétain, en Chinois et en Koutchéen (1932) ; Fragments de textes Koutchéens (1933).
Lit.: Indian Historical Quarterly XII (1936); Journal of the Greater India Soc. III (1936); Bull, de l’Ec. franç. de l’Extreme Orient XXXV (1936).
