Portugees classicus (Santarém 1555 - Lissabon Mrt 1632), heette eigenlijk Manuel de Sousa Coutinho en stamde uit een aanzienlijke familie.
Hij kreeg een letterkundige opvoeding, doch volgde de militaire loopbaan. In 1576 op weg naar het Oosten, werd hij door de Moren gevangen genomen en gevankelijk naar Algiers vervoerd. Daar trof hij, eveneens als gevangene, Cervantes die in zijn Persiles y Sigismunda de Sousa Coutinho noemt. In 1577 werd hij vrijgekocht.
In 1599 was hij tijdens de Spaanse overheersing gouverneur van Almada en stak zelf zijn paleis in brand ten einde geen onderdak te behoeven te verlenen aan de Spaanse gouverneurs, die uit Lissabon waren gevlucht voor de aldaar heersende pest. Deze daad noodzaakte hem, zijn land te verlaten. Toen hij, jaren later, in Portugal was teruggekeerd, kreeg hij door een huiselijk drama afkeer van de wereld (zie Garrett’s Frei Luiz de Souza). Zowel hij als zijn vrouw gingen in 1613 in een klooster. In zijn cel schreef hij zijn belangrijkste werken: História de São Domingos en Vida de D. frei Bartolomeu dos Mártires. Vooral het eerste werk wordt beschouwd als een der meesterwerken van de Portugese letteren.
Bibl. (verder): Consideraçoes das lágrimas que a Virgem nossa Senhora derramou na Sagrada Paixão; A vida do Beato Henrique Suso (u. h. Latijn vert.); Os anais del-rei D. João III. Vele van de S.’s werken zijn verloren gegaan.
