Duits jurist (Rostock 29 Oct. 1841 - Leipzig 16 Mei 1917), werd in 1870 hoogleraar te Freiburg i. Br., in 1872 te Straatsburg en in 1887 te Leipzig.
Groot rechtshistoricus, ofschoon te zeer tot juridische constructies neigend, schrijver van het destijds in Duitsland meest gebruikte leerboek voor Romeins recht, blijft hij de aandacht trekken door zijn opvatting, dat „het wezen der Kerk in tegenspraak is met het recht” en er dus geen „kerkrecht” mogelijk is. Het recht, door Sohm positief opgevat, berust op precedenten; in de Kerk kan, naar haar wezen, alleen het Woord Gods gelden, dat geen precedent heeft noch behoeft in het horizontale vlak der geschiedenis. Sohm heeft historisch aangetoond, dat althans gedurende de eerste eeuw de Kerk in deze vorm geleefd heeft en dat haar aard gewijzigd werd door de Katholieke organisatie.Bibl.: Die altdeutsche Reichs- und Gerichtsverfassung (hoofdwerk, dl I, 1871); Der Prozess der Lex Salica (1867); Das Recht der Eheschliessung (1875); Trauung und Verlobung (1876); Institutionen des römischen Rechts (1883); Kirchengeschichte im Grundrisz (1888; 21ste dr., 1924); Kirchenrecht (dl 1, 1892; dl 2 door E. Jacoby en O. Mayer (1923); Wesen und Ursprung des Katholizismus (1909); Lex Ribuaria en Lex Francorum Chamavorum in de Monumenta Germaniae historica (Leges, dl 5).
Lit.: Hans Fehr in Zeitschr. f. Rechtsgesch. G. A. dl 38 (1917); H. Barion, R. S. und die Grundlegung des Kirchenrechts (1931); G.
Krauss, Der Rechtsbegriff des Rechts. Eine Unters. d. positiv. Rechtsbegriffs i. bes. Hinblick a. d. rechtswiss. Denken R. S.’s (1936); E.
Foerster, R. S.’s Kritik des Kirchenrechts (Haarlem, Teylers Gen. 1942); W. A. Hauck, R. S. und Leo Tolstoi. Rechtsordnung u. Gottesreich (Heidelberg 1950).
