Duits ridder (op de Ebernburg 2 Mrt 1481 - Landstuhl, Rijnpalts, 7 Mei 1523), was een karakteristieke figuur van het Duitsland op de grens tussen Middeleeuwen en Nieuwe Tijd.
Hij bekommerde zich niet om Landvrede, Rijkskamergericht en Rijksban, maar voerde op eigen gelegenheid menig oorlogje: tegen Worms, Lotharingen, Metz, Philips van Hessen, Ulrich van Württemberg, stond nu eens in dienst van Frans I van Frankrijk, dan weer in die van keizer Maximiliaan I en Karel V, verwierf in dat leven veel buit en trad daarbij ook dikwijls op als verdediger van zwakken en verdrukten. Door Ulrich von Hutten liet hij zich bekeren tot de Hervorming en hij verschafte aan aanhangers van de nieuwe leer bescherming. In 1522 was hij hoofd van een bond van Zwabische en Rijnlandse ridders en steden tegen de keurvorst van Trier. De onderneming mislukte. Sickingen sneuvelde, in de steek gelaten door zijn genoten, bij de verdediging van zijn burcht, de Landstuhl.
Lit.: H. Ulmann, Franz von S. (1872); P. Kalkoff, Huttens Vagantenzeit und Untergang (1925); Reudenbach, Die Fehde Franz von S.’s gegen Trier (1933); K. Schottenloher, Flugschriften zur Ritterschaftsbewegung d. J. 1523 (1929).
