Duits beeldhouwer, tekenaar en graficus (Berlijn 20 Mei 1764 - 27 Jan. 1850), was de voornaamste vertegenwoordiger der Duitse classicistische beeldhouwkunst. Hij was een leerling van de in Parijs gevormde Vlaming J.
P. A. Tassaert (1727-’88), verbleef van 1785-’87 te Rome, werd in 1788 tot hofbeeldhouwer te Berlijn en in 1816 tot directeur van de Kon. Ac. der Kunsten aldaar benoemd. Zijn stijl munt uit door natuurlijke, technisch volmaakte beweging en gevoelige, onbevangen schoonheid; hij was zeer productief. Zijn achteruitgaand gezichtsvermogen noodzaakte hem zich later tot het tekenen te beperken.Vele van zijn lithografieën, etsen en tekeningen bevinden zich in de Berlijnse Academie der Kunsten en de National-Galerie. Vroege werken zijn het grafmonument van de 8-jarige graaf von der Mark (1790, Dorotheenkirche, Berlijn en het dubbelstandbeeld van de prinsessen Louise en Friederike v. Pruisen (1797, Nat.-Gal., Berlijn), beide in marmer. In brons vervaardigde hij o.m. een standbeeld van Luther (Marktplatz te Wittenberg, 1821) en „Frederik de Grote met de windhonden” in Sanssouci. Van zijn hand was ook de in 1789 ontworpen Quadriga met de Victoria op het Brandenburger Tor te Berlijn en een marmeren standbeeld van Frederik II in Stettin (ca 1793).
Bibl.: Kunstwerke und Kunstansichten (1849); Aufsätze u. Briefe, uitg. d. Jul. Friedländer (1864), 2de, vermeerd. ed. door E. Hübner (1890), waarin de voorn. geschr. van S. zijn afgedrukt.
Lit.: H. Mackowsky, J. G. S., I. (Jugend, Aufstieg, 1764-’97); W. v. Bendemann, Familie und Nachfahren d. Bildh.
J. G. S. (Leipzig 1932); F. Nemitz, G. S. d. Zeichner (Berlin 1937); H.
Mackowsky, Sch. Graphik (Berlin 1936); Idem, Die Bildwerke G. S. (Berlin 1951).
