(Gr.: Thira), Grieks eiland in de Aegeïsche Zee, behoort tot de groep der Cycladen, telt op 77 km2 ca 17.000 inw. Het vulkanische eiland levert de bekende Santorin- of pozzolaanaarde, welke wordt geëxporteerd.
Met de eilanden Therasia en Aspronisi vormt Santorino de rand van een rond, tot 390 m diep en 11 km lang bekken, een vroegere krater. Deze groep vertoont overeenkomst met de Krakatau-eilanden. Na talrijke praehistorische uitbarstingen bleven van een groot vulkanisch eiland de drie bovengenoemde resteilanden over. De laatste uitbarsting, die, evenals de Krakatau in 1883, puimsteenas leverde, vond tussen 1800 en 1500 v. Chr. plaats (gedateerd naar gevonden vazen). Op de vruchtbare, maar waterarme bodem, worden vnl. wijndruiven verbouwd.
In de 2de eeuw v. Chr. vestigden zich hier Phoeniciërs. Na de immigratie van Doriërs uit Lakonië bloeide Thira door handel en scheepvaart en stichtte de kolonie Cyrene in Afrika (ca 631 v. Chr.). Daarna verloor het zijn betekenis en werd in 1566 door de Turken veroverd. De antieke stad Thira ligt aan de zuidkust en is grotendeels blootgelegd.
