Nederlands marine-officier (Maasbommel 2 Oct. 1752 - Kleef 8 Jan. 1811), gaf zich een goede naam door zijn activiteit als kapitein ter zee te Hellevoetsluis in Jan. 1795, waar hij de plaats niet alleen voor een Engelse aanval wist te behoeden, maar samen met zijn geestverwanten, de Patriotten, snel en zonder ordeverstoring aan de zijde van de nieuwe regering te brengen.
Hij werd daarom benoemd tot lid van de commissie, die voor de Bataafse Republiek rapport moest uitbrengen over de vloot. Vervolgens werd hij schout-bij-nacht. Bij Kamperduin (11 Oct. 1797) slaagde hij er in door moedig gedrag en tactvol beleid een belangrijk deel van de vloot in veiligheid te brengen. Daarna lag hij bij Texel en moest in Aug. 1799 het Marsdiep verdedigen tegen een Britse aanval en poging tot landing. Door nalatigheid bracht hij zich in een moeilijke positie en gaf daarna, bevreesd voor oproerigheid onder de Oranjegezinde bemanning (de Engelsen voerden de prinsevlag), de verdediging al te spoedig op, om zich enkele dagen later met zijn eskader aan de Britten over te geven, of eigenlijk aan de Prins. Hij verliet het land en werd in 1802 als eerloos verbannen.
Lit.: J. C. de Jonge, Gesch. v. h. Ned. zeewezen V, 2de dr. (Haarlem 1862); J. J. Backer Dirks, De Ned. zeemacht II, 2de dr. (’s-Gravenhage 1890); J. Belonje,S.,in: Navorscher LXXXIX (1940).
