Duits rechtsgeleerde (Aurich 22 Aug. 1818 - Göttingen 17 Sept. 1892), vestigde zich in 1843 te Berlijn als privaatdocent, ging in 1845 als professor naar Bazel, in 1846 naar Rostock, in 1849 naar Kiel, in 1852 naar Giessen (een aanbod van Leiden in 1858 sloeg hij af), in 1868 naar Wenen en in 1872 met de titel van geheim justitieraad naar Göttingen. In 1872 werd hij in de erfelijke ridderstand opgenomen.
Met Savigny geldt Jhering wel als de grootste Duitse jurist van de 19de eeuw. Zeer scherpzinnig en origineel, levendig van stijl en beweeglijk van geest heeft hij op vele gebieden, o.m. in de bezitsleer, nieuwe gedachten gebracht en verandering in bestaande opvattingen, ook wel in die welke vroeger door hem zelf uitgesproken waren. Hij heeft het programma van de Historische school vervuld en achter zich gelaten in zijn latere leer, dat de doelbewuste menselijke wil de rechtsontwikkeling voortdrijft en leidt. „Der Zweck ist der Schöpfer des ganzen Rechts”. Begonnen met rechtsdogmatiek kwam hij tot een rationalistisch-utilistische en ten slotte tot een empirisch-sociologische rechtsopvatting. De rechtsfilosofie en de algemene rechtsleer heeft hij nieuw leven ingeblazen, vooral door in de „Geist”, vóór Gény, als eerste het eigenlijke juridische denken te analyseren.
Bibi.: Geist des römischen Rechts auf den verschiedenen Stufen seiner Entwicklung , dl I—III, i (I852-’Ö5, met reg. 1878; herdr. 1906); Der Kampf um’s Recht (1872, Ned. vert. 1874) , Der Zweck im Recht 2 dln, 1877-’83) ; Scherz und Ernst in der Jurisprudenz (1885); Über den Grund des Besitzschutzes (2de dr. 1869); Der Besitzwille (1889); Ges. Aufsätze (3 dln, 1881-86); Civilrechtsfälle ohne Entscheidungen (1870); Das Trinkgeld (1882); Vorgeschichte d. Indo-Europäer (1894); Die Jurisprudenz des täglichen Lebens (2de dr. 1873); R. v. J. 1852-1868, Briefe und Erinneningen (Berlin 1907); R. v. J. in Briefen an seine Freunde (Leipzig 1913); Entwicklungsgesch. d. Röm. Rechts (1894).
Lit.: L. Mitteis, in: Allg. Deutsche Biogr. (dl 50, 1905); Ad. Merkel, in: Jherings Jahrb. (dl 32, 1893), blz. 6 w.; R. Leonhard, in: Rechtsgel. Mag. (dl 12, 1893), blz. 249 vv.; Max Rümelin, R. v.
Jh. Rede (1922); Albert Bruckner, Unbekannte Briefe R. v. Jh.s a.s. Frühzeit 1846-1852, in: Zeitschr. f. Schweiz. Recht (dl 53, 1934), blz. 34-71; K.
Wieland, Andreas Heusler und R. v. Jh. (Basel 1935); E. Wolf, Rechtsdenker d. deutsch. Geistesgesch. (i939); F. Wieacker, R. v. Jh. (1942).
