Duits scheikundige (Karlsruhe 13 Aug. 1872 - Locamo 3 Aug. 1942), studeerde natuurwetenschappen te München, waar hij in 1894 promoveerde en reeds in 1902 hoogleraar werd in de organische chemie. In 1905 werd hij benoemd aan de Technische Hogeschool van Zürich; van 1912-1915 was hij directeur van het Kaiser-Wilhelm-Institut für Chemie te Berlijn, maar in 1915 keerde hij naar München als hoogleraar terug.
Hij was hier werkzaam tot 1939, toen hij als protest tegen de vervolging van de Joden aftrad en Duitsland verliet. Hij bestudeerde vooral de plantaardige alkaloïden, zoals atropine en cocaïne (synthese), later de chinonen als basis van verfstoffen. In Zürich en Berlijn wijdde hij zich vooral aan de plantaardige en dierlijke pigmentstoffen, in het bijzonder van chlorophyl, waarmede hij zijn roem vestigde; voorts werkte hij aan de kleurstof van het bloed, en die van bloesems en vruchten. Deze onderzoekingen deden hem in 1915 de Nobel-prijs voor scheikunde verwerven. Later deed hij vele onderzoekingen over enzymen, waarbij hij trachtte deze zuiver te bereiden en zo de reacties ervan te bestuderen.Bibi.: Untersuchungen über Chlorophylle (met A. Stoll, 1913); Untersuchungen über die Assimilation der Kohlensäure (met A. Stoll, 1918); Untersuchungen über Enzyme (1928). Autobiogr.: Aus meinem Leben von Arbeit, Müsse und Freuden (1949).
Lit.: R. Kuhn, in: Naturwissenschaften, 1 (1949).
