Frans generaal (Brussel 21 Jan. 1867), studeerde in Frankrijk, ging in 1886 naar de militaire school te Saint-Cyr en werd officier bij de Cavalerie.
Bij het uitbreken van Wereldoorlog I in 1914 was hij luitenant-kolonel bij het 5de regiment Huzaren. Hij ging daarna over in de staf van generaal Foch, die het 9de leger commandeerde. Na de Mameslag bevorderd tot kolonel, werd hij in Italië tot generaal benoemd. In Dec. 1917 werd hij Frans militair vertegenwoordiger in de Conseil Supérieur de la Guerre te Versailles en in Mrt 1918 generaal-majoor van de geallieerde legers. Na de ondertekening van het Vredesverdrag werd Weygand secretaris-generaal van de geallieerde militaire commissie te Versailles. Tijdens de Russisch-Poolse oorlog werd hij belast met een raadgevende technische commissie bij de Poolse regering en heeft veel bijgedragen om de Russische invasie in Polen af te slaan.
In 1923 werd hij aangewezen tot Frans Hoge Commissaris in Syrië en opperbevelhebber van het Franse Levant-leger, in 1924 lid van de Conseil Supérieur de la Guerre. Benoemd tot vice-president van de Conseil Supérieur de la Guerre en inspecteur-generaal van het leger in 1931 bleef hij in deze functie totdat hij in 1935 bij het bereiken van de leeftijdsgrens met pensioen ging.
In 1939, bij het begin van Wereldoorlog II, weer in actieve-dienst teruggeroepen, werd hij benoemd tot opperbevelhebber van het leger in de Levant. Op 17 Mei 1940, onder de meest moeilijke omstandigheden, benoemde de Franse regering hem tot opperbevelhebber van het Franse leger ter vervanging van Gamelin. Ondanks al zijn inspanning kon hij de Duitse aanval niet meer stuiten en op 12 Juni, toen de laatste verdedigende linie bezweek, zag hij zich verplicht aan de regering voor te stellen een wapenstilstand te sluiten.
Na de nederlaag benoemde maarschalk Pétain hem tot gemachtigde van de Franse regering voor Noord-Afrika. 15 Nov. 1950 gaf hij deze functie over aan generaal Juin en nam definitief zijn ontslag, waarna hij zijn mémoires ging schrijven.
LUIT.-GEN. D. A. VAN HILTEN
Bibl.: Le maréchal Foch (1929); Turenne (1934); Le 11 novembre (1935); Comment élever nos fils (1937)» Hist. mil. de Mohammed Abez et ses fils, 2 dln (1937); Histoire de l’armée française (1938, nieuwe uitg. 1953); Foch (1947).
Lit. : M. en J. Weygand, The Rôle of General W., Conversations with his Son (1948).
