Portugees schrijver en dichter, (Souta in de parochie Pombeiro 18 Mrt 1590 — Madrid 3 Juni 1649), werd opgeleid voor de geestelijke stand, doch verliet deze in 1614, omdat hij verlangde te trouwen. In 1619 vertrok hij naar Madrid, waar hij gedurende negen jaren de koningen Philips II en Philips III bewierookte, en waar hij in 1623 zijn boeken liet drukken.
Na naar Lissabon te zijn teruggekeerd ging hij naar Rome als secretaris van de ambassadeur van Spanje. In de Eeuwige Stad genoot hij de belangstelling van vele grote mannen. Toen hij in 1633 naar Madrid was teruggekeerd, werd hij aldaar gevangen genomen wegens misbruik van vertrouwen. Na zijn invrijheidstelling bleef hij in Spanje wonen en na het herstel van de onafhankelijkheid van zijn vaderland, in 1640, bleef hij nog daar te lande in dienst van D. Johan IV. Men zegt dat hij deze ten slotte heeft verraden. Zijn werken zijn bijna alle in het Spaans geschreven. Onder de titels Europa (1678-’80), Asia en Africa portuguesa (1681) heeft later zijn Epítome de las Historias portuguesas (2 dln. 1628) het licht gezien: een zeer uitgebreid werk, echter niet op het peil van het onderwerp. Het bevat niet veel historische waarheid en is meer een lofzang op de Spaanse koningen. Zijn naam wordt in de Portugese literatuur alleen nog genoemd als kenner van Camões. Lope de Vega noemt hem een vorst der commentatoren.Bibl. (voorn, werken): Comentários dos Lusiadas (2 dln, 1639); Rimas várias de Luiz de Camoes (5 dln, 1685 en 1689).
Jacques de FARIAUX
vicomte de Maulde (Bergen in Henegouwen 8 Jan. 1627 - Ath 26 Apr. 1695), onderscheidde zich reeds vroeg in Spaanse krijgsdienst; 28 Mrt 1673 werd hij door Willem III benoemd tot gouverneur van Maastricht, en verdedigde deze vesting tegen de Fransen op bekwame wijze van 13 Juni tot 1 Juli van dat jaar, toen hij een eervolle capitulatie moest sluiten. Nadien in Spaanse dienst teruggekeerd, werd hij in 1679 vicomte; voorts was hij ridder van het Gulden Vlies en sinds 1690 gouverneur van Ath.
