Belgisch schilder (Doornik 10 Mei 1810 - Schaarbeek-Brussel 20 Nov. 1887). Hij ontving zijn opleiding aan de academie te Doornik, onder Hennequin, een leerling van David, bezocht dan de academie te Antwerpen, op het ogenblik dat Wappers aldaar de grootste bijval genoot, en werkte daarna te Parijs, waar hij de invloed van Ary Scheffer en van Paul Delaroche onderging.
Zonder geheel met de traditie van het classicisme te breken, werd hij een van de aanvoerders van de romantische schilderschool in België. In de eerste plaats historieschilder, streefde hij in dat genre naar psychologische uitdrukking, maar verviel daarbij gemakkelijk in het anekdotische, terwijl zijn grote composities iets van theaterstijl hebben. Zijn roem dagtekent van zijn Troonsafstand van keizer Karel (museum te Brussel), een reusachtig schilderij, van 1841, waarmee een ware triomftocht door Europa werd ondernomen. In 1843 keerde hij naar Brussel terug en gold toen als de grootste Belgische meester.
Hij beschikte over een merkwaardige techniek, maar zijn werk getuigt niet van veel temperament. Hij had vooral invloed op de historieschildering in Duitsland. Zijn beste werken bevinden zich in de musea te Doornik, te Brussel en te Berlijn, o.m. De laatste ogenblikken van Egmont en Hoorne (1848, Berlijn), De laatste eerbewijzen aan Egmont en Hoorne (1850, Doornik) en De Pest van Doornik (1882, Doornik). Ook als portretschilder werd hij zeer geprezen; zijn talrijke officiële portretten zijn koud, maar andere (museum te Brussel) treffen soms door fijne karaktertekening.Lit.: M. Sulzberger, G. (Bruxelles 1889).
