Belgisch schilder (’s-Gravenhage 1837 - Nieuwpoort 1890), was leerling van Louis Dubois, werkte te Brussel, in Bretagne, te Parijs onder Courbet en Corot, te Knokke aan de Vlaamse kust en in Zeeland. Hij was een van de voornaamste voormannen van het realisme in de Vlaamse schilderschool van de 19de eeuw.
Hij had zijn atelier gebouwd op een pier te Nieuwpoort, te midden van het gewoel der golven. Zijn faam berust op zijn gezichten van de Noordzee, die in een sterk geharmonieerde bronskleurige pâte dikwijls getuigen van een ongedwongen inspiratie en een fors meesterschap. Sommige van zijn doeken mogen met die van Courbet wedijveren, terwijl hij in zijn laatste periode heel dicht bij het impressionnisme komt te staan. Hij mag een verre voorloper van Permeke — als schilder van zeegezichten — genoemd worden. Hij is met talrijk werk vertegenwoordigd in de moderne musea van Antwerpen en Brussel. Hij kreeg zijn gedenkteken te Oost-Duinkerke door den beeldhouwer Ch. van der Stappen en architect Baron Horta.Lit.: J. de Bosschère, L. Artan, in Onze Kunst (Brussel 1908) ; G. van Zype, Maîtres d’Hier; Luc en Paul Haesaert, Flandre, l'Impressionnisme.
