Vlaams componist (Antwerpen 5 Febr. 1868), studeerde te Antwerpen. Bij het heengaan van Wambach werd hij bestuurder van het Antwerps-Vlaams Conservatorium.
Reeds in 1891 werd hij officieel gelauwerd, met een symphonie. In 1893 behaalde hij de Rome-prijs met de cantate Lady Macbeth. Het „Festival Mortelmans” (1899) riep hem tot een leidende figuur uit in de jonge muzikale beweging in Vlaanderen. In 1921 werd hij uitgenodigd om een kunstreis te maken in de V.S. Het succes was zeer groot en de Composers’ Music Corporation gaf muziek van hem uit. In 1938 werd hij benoemd tot werkend lid der Kon. Vlaamse Academie.
Hij is, naast Gilson en De Boeck, een der vertegenwoordigers uit de tijd, toen de Vlaamse muziek internationale betekenis kreeg. Hij is een scheppend artist met hoge aspiraties, een der grootste Vlaamse componisten. Zijn kunst is er een van gedragenheid en heeft de stijl van wat uit geweten is geboren en met afgewogen nuances werd gezegd. In Vlaanderen is hij nog steeds de meest gezochte liedercomponist. Zijn Gezelle-liederen blijven hoogtepunten. Uit zijn orkestraal werk noemen wij o.m. de symphonische gedichten Helios (1890), Mythe der Lente (1895), Homerische Symphonie (1896-1898); de elegieën voor orkest: In memoriam (1917); Hartsverheffing (1917); Solitude (1919); de opera De Kinderen der Zee (1920).Bibl. (overige werken): Morgenstemming (1922); Evangelische Diptiek (1933~34); Adagio religioso (1943); enz.; hij schreef verder een groot aantal kunstliederen op teksten van Ledeganck, Rodenbach, P. de Mont, en vooral van G. Gezelle; verder aria’s, koorwerk, cantaten, klaviermuziek en kamermuziek.
Lit.: F. v, d. Mueren, Vlaamse Muziek en Componisten (1931) 1 Jan L. Broeckx, Lod. M. (Antwerpen 1945); La musique en Belgique (1950).
