(eig. Lakisj) was gedurende het Kanaânietische en Israëlietische tijdperk een belangrijke Palestijnse stad, gelegen in het heuvelland ten O. van Gaza. De stad wordt reeds vermeld in de Amama-brieven, ca 1350 v.
Chr. Tijdens het beleg van Jeruzalem door de Assyriërs in 701 v. Chr. was hier het hoofdkwartier van koning Sanherib gevestigd. De identificatie met de grote puinheuvei Tell-el-Hêsi, die in 1890 v. door W.M. Flinders Petrie en J. Bliss werd opgegraven, is een vergissing gebleken. De Tell-el-Hêsi ligt op de plaats van de stad Eglon, terwijl Lachis ligt onder de puinhopen van de Teil Duweir, die sedert 1933 onder leiding van J. L. Starkey onderzocht werd. Nadat deze 10 Jan. 1938 door Arabieren vermoord was, verkreeg zijn assistent L. Hardey de leiding van deze opgraving. De fundamenten van verschillende heiligdommen werden blootgelegd, ook talrijke grafkelders en grote hoeveelheden beschilderd vaatwerk uit de periode ca 1600 v. Chr., voorts sieraden en zegels enz. Het belangwekkendst onder deze vondsten zijn 18 onaanzienlijke scherven (ostraka), die beschreven zijn met inkt en in het Oudhebreeuwse letterschrift en zes brieven bevatten in de Hebreeuwse taal uit de periode kort vóór 600 v. Chr. uit de tijd en de kring van een profeet als Jeremia. Deze brieven werden ontcijferd en voor het eerst gepubliceerd door de Israëlische geleerde H. Tur Sinai (Torczyner).Lit.: M. A. van den Oudenrijn, Les fouilles de Läkis et l’étude de l'Ancien Testament (Fribourg 1942, Ned. vert. d. P. J. Gools). De voorlopige opgravingsberichten: in het Palestine Exploration Quarterley. De ostraka: H. Torczyner, L. Harding, A. Lewis, J. L. Starkey, The Lachis Letters (London 1938); B. Chapira, Les Lettres de Lakis (Paris 1945).
