benaming van een Arabische dynastie, voortgekomen uit de stam Lachm, die in de loop der 5de eeuw n. Chr. een rijkje stichtte op de grens van Arabië en Irak, met als hoofdplaats de oude Syrische stad Hïra, gelegen in de Eufraatstreek, ten Z. van het latere Koefa en Nadjaf.
De staat der Lachmieden werd een vazalstaat van het Perzische Sassaniedenrijk en was ten gevolge daarvan in voortdurende strijd met het rijkje der Ghassanieden aan de Syrische grens, wier heersers als phylarchen vazallen van het Oostromeinse Rijk waren. Kort vóór de verbreiding van de Islâm is het Lachmiedenrijk door Arabische stamtwisten te gronde gegaan. Hier was de zetel van een Christelijke Nestoriaanse bisschop en ook onder de dynastie was het Christendom verbreid. Voor de beschaving der Arabieren vóór de Islâm is de invloed van dit rijkje zeer belangrijk geweest.Lit.: G. Rothstein, Die Dynastie der Lahmiden in al-Hira (1900).
