Duits wijsgeer (Eisenberg 6 Mei 1781-München 27 Sept. 1832), studeerde te Jena en woonde achtereenvolgens in Dresden, Göttingen en München. Hij was een aanhanger der natuurfilosofie in de geest van Schelling en verbond daarmede grote belangstelling voor de vrijmetselarij.
Krause’s wijsgerige leer, waarvoor hij het begrip panentheïsme schiep, vond vooral in Spanje aanhang (Krausistas). Ook in België trok zijn wijsbegeerte belangstelling, meer dan in zijn vaderland.Bibl.: Abriss des Systems der Logik als philosophische Wissenschaft (1828); Abriss des Systems der Rechtphilosophie (1828); Vorlesungen über die Grundwahrheiten der Wissenschaft (2de dr.. 1882); Handschriftlicher Nachlass (1836-1848); Grundriss der Geschichte der Philosophie (1887); Das Eigentümliche der Wesenlehre (1890); Zur Religionsphilosophie und speculativen Theologie (1893); Sprachwissenschaftliche Abhandlungen (1902); Briefwechsel Krauses (1902).
Lit.: H. v. Leonhardi, K.’s Leben u. Lehre (Leipzig 1902); E. Wettley, Die Ethik K.’s (1907); F. F. Conradi, K.’s Rechtsphilosophie (Leipzig 1938); Th. Schwarz, Die Lehre von Naturrecht bei K. (Bern 1940).
