in het Westen ook geschreven als jiujitsu, doch in het Japans Ju Jutsu, is een Japanse vechtkunst; het Ju betekent: gehoorzaamen, zich onderwerpen aan. Jutsu betekent: kunst, wetenschap. De voornaamste verdedigingsgrepen bestaan uit worpen, verdraaiingen van de spieren en de gewrichten, drukken en leunen op de delen van het beenderengestel, terwijl de macht van de hefboom vermeerderd wordt en het verwringen van de gewrichtsverbindingen wordt versterkt.
Verschillende grepen, te goed toegepast, kunnen tot gevolg hebben, dat zonder grote spierkracht beenderen beschadigd kunnen worden, door weer andere grepen wordt de tegenstander uit het evenwicht gebracht, zodat hij valt. Nog andere grepen kunnen op gevoelige gedeelten van het lichaam worden aangebracht, en zo de tegenstander noodzaken zijn omstrengeling te verbreken. Tegenover een greep, die de naam heeft niet te zijn af te weren, moet men een beweging stellen, die op zodanige wijze doordacht is, dat zij de stelling van Archimedes: „Geef mij een voldoende hefboom en een steunpunt en ik zal de wereld oplichten” illustreert. Die hefboom en dit steunpunt te zoeken is het voornaamste geheim van het Ju Jutsu.Ju Jutsu, in vroegere tijden ook wel Kempo en yawara genoemd, werd oorspronkelijk door de Samoerai’s, d.i. oude Japanse ridderkaste, beoefend. Na de Japanse burgeroorlog bekwaamde ook het volk zich in deze verdediging en tegen de 17de eeuw bezat Japan vele tyu’s of scholen. Het was prof. Jigoro Kano, die na een diepgaande studie van de verschillende Ju Jutsu-systemen tot de ontdekking kwam, dat bij alle worpen en slagen slechts één principe mocht gelden, nl. dat tot het bereiken van het beoogde doel van de geestelijke en lichamelijke energie een zo doelmatig mogelijk gebruik gemaakt moest worden. Hij noemde zijn systeem Kano-Judo (z Judo) en stichtte in 1882 te Tokio zijn school die hij de Kodokwan noemde. Dit systeem wordt momenteel over de gehele wereld beoefend.
