Catalaans dichter en toneelschrijver (San Andrés de Palomar 7 Aug. 1871 - Barcelona 10 Oct. 1928), schreef al vóór zijn 25ste jaar toneelstukken, waarin zijn dramatische aanleg duidelijk aan den dag kwam, als L’Escorsó, Els conscients en Fructidor. Vooral dit laatste stuk, Ibseniaans getint, vestigde zijn naam. Tegen de traditionele moraal trok hij te velde in Focfollet en in La resclosa. In die jaren (1895-1900) maakte hij deel uit van de dichtersgroep L’Aven$.
Van die tijd dateert zijn bundel lyrische poëzie Ofrenes. Een triomf op het toneel bezorgde hem Els Veils, een sociaal drama, waarin de oude, hulpeloze arbeider ten tonele gevoerd wordt. In 1905 volgde een dergelijk drama Les garces (de eksters). In die tijd schreef hij ook zijn beroemde eenacter Joventut (jeugd). Al zijn stukken hebben een populaire tint; de ideeën zijn sterk humanitair.
