mysticus en scholastisch wijsgeer (Hartingham, Saksen, 1096 Parijs 11 Febr. 1141), trad in 1115 in het klooster St Victor bij Parijs en werd er in 1133 hoofd der kloosterschool. Zijn mystieke geschriften zijn De arca Noë morali, De arca Naë mystica, De vanitate mundi en Soliloquium de arrha animae (Dt. vert. d.
Mich. Roeckerath, 1924); meer scholastiek getint is zijn geschrift De sacramentis christianae fidei. Zijn theologische opvattingen zijn neergelegd in zijn Summa sententiarum, indien althans zijn auteurschap hiervan vaststaat, waaraan getwijfeld wordt. Verder schreef hij : De eruditione didascalica, waarin hij een overzicht geeft van alles wat in zijn tijd als wetenswaardig gold, benevens een inleiding op de Bijbel. Zijn werken zijn uitgegeven in 1844-’64 (3 dln) als dl 175—177 van de Patrologia latina van Migne.Bibl.: bloemlezing uit Hugo, Richard en Adam v. St. V. in: Die Viktoriner. Myst. Schriften, ausgew. übertr. aus dem Lat. (von) P. Wolff (Leipzig 1936).
Lit.: B. Hauréau, Les œuvres de H. de St. V. (2e éd. 1886) ; A. Mignon, Les origines de la scolastique et H. de St. V., 2 dln (1895); J. Kilgenstein, Die Gottteslehre des H. (1898); H.
Ostler, Die Psychologie des H. (1906); E. Barkholt, Die Ontologie des H., diss. Rom (1930) ; W. A. Schneider, Geschichte und Geschichtsphilosophie bei H., diss. Münster (1933); E.
Poppenberg, Die Christologie des H., diss. Rom (1937); H. Koster, Die Heilslehre des H., diss. Münster (1940) ; M. de Brabandere, H. v. St. V. als cultuurpaed., in: VI.
Opvoedk. tijdschr. XXIV (1943).
