(Hoepeh, Hoepel of Hu-peh = ten N. van het meer) is de naam van een provincie in Centraal-China aan de middelloop van de Jang-tsekiang, in het N. door Honan, in het Z. door Hoenan begrensd. De oppervlakte bedraagt 186 363 km2, het aantal inw. (1940) 24,7 millioen.
De provincie neemt ten dele met Hoenan een goed bevloeide laagvlakte in, die de korenschuur van China genoemd wordt en die doorsneden wordt door de Jang-tse-kiang en de Han-kiang met talloze meren aan hun oevers. De vlakte wordt begrensd door hoogland. Noord-China wordt bereikt via het dal van de Han-kiang en het Hwai-jang-shan-gebergte, de Jang-tse-kiang vormt de weg naar West- en Oost-China en de zee.De beddingen van de rivieren liggen een weinig hoger dan de omringende gronden. Deze lage ligging van de vlakte en het geringe verval van de voornaamste rivieren heeft bij grote neerslag (Oost-moesson; zomermaanden) dikwijls omvangrijke onderwaterzettingen ten gevolge.
De meest vruchtbare en meest bevolkte delen van Hoepé liggen langs de Jang-tse-kiang en rond het merengebied langs de benedenloop van de Han-kiang. Het klimaat veroorlooft de teelt van graan en groenten in de winter, van rijst en katoen in de zomer. Hoewel rijst het voornaamste gewas is, is de opbrengst niet altijd voldoende om de locale behoeften te dekken. De provincie heeft tot hoofdstad Woe-tsjang (met locomotieffabriek), thans met Hankou en Hanyang (waar het ijzererts van Tayeh verwerkt wordt) verenigd tot de stad Woe-han.
