(Tangtsekiang of Jangtse), grootste stroom van China, ontspringt op ongeveer 330 N.Br. en 91° O.L. v. Gr. in Tibet op de N.O. helling van het Tanglagebergte en komt op 98° O.L. v.
Gr. in het eigenlijke China. Op 32° N.Br. mondt de rivier in de Oostchinese Zee uit. Voor de loop van deze rivier z China (kaart en rivieren). Van de linkerzij rivieren gelden als de belangrijkste: de Jaloeng, de Min en de Han, van de rechter: de Woe, de Yoeën en Siang en de Kan of Kia, die het Pojangmeer vormt. Voor kleine schepen is de Jang-tse-kiang bevaarbaar tot Pingsjan, 2700 km, voor stoomboten tot Itsjang, 1700 km van de monding verwijderd. De lengte van de gehele rivier wordt op ruim 5400 km, de oppervlakte van haar stroomgebied op ruim 2 000 000 km2 geschat.
Eb en vloed zijn 600 km boven de monding nog merkbaar. Des zomers (moessonregens) richt de rivier grote verwoestingen aan door overstromingen, daar in haar middelloop het water soms 20 m kan stijgen. In het bekken van de Jang-tse zijn 200 millioen mensen woonachtig. Groot is het aantal steden langs beide oevers der rivier. De grootste handelsstad, Sjanghai (4 a 5 mill. inw.), ligt op enige afstand ten Z. der monding aan de Hwangpoe of Wang-po. Gedurende het gehele jaar wemelt het op de rivier van grote en kleine, Chinese en Europese schepen.Lit.: W. R. Moore, Along the Yangtze, Main Street of China, The National Geographic Magazine (1948), blz. 325-357.
