(Sanskrit), „Het heilzame Onderricht”, is na het Pañcatantra het beroemdste Oudindische fabelboek. De vermoedelijke auteur is Nârâyâna (eerder een compilator), die tussen de 9de en de 14de eeuw v.
Chr. moet geleefd hebben in Bengalen (een manuscript is 1373 gedateerd) en waarschijnlijk het Śivaïsme aanhing. Het berust hoofdzakelijk op het oudere Pancatantra (N.-W.-recensie), waarvan het 25 fabelen heeft overgenomen, maar bevat daarnaast 17 andere verhalen alsmede elementen ontleend aan een leerboek over staatkunde, de Nîtisâra van Kâmandaki. Het werk dat een dierenepos is en de strijd tussen een flamingo en een pauw beschrijft, bestaat uit vier boeken: 1. over het verwerven van vrienden; 2. over het breken der vriendschap; 3. oorlog; 4. vrede.Bibl.: A.W. v. Schlegel en Ch. Lassen (2dln,Bonn 1829-31); GodaboIe en Parab (7de dr., Bombay 1907); Vertalingen: in het Duits door M. Müller (Leipzig 1844); J. Schoenberg (Wien 1884); L. Fritze (Leipzig 1888); J.
Hertel (Reclam, Leipzig 1895); Engels: M. Müller (London 1866); B. Hale-Wortham (London s. d.); M. R. Kale (Bombay s. d.); Frans: E. Lancereau (Paris 1855, 2de ed. 1882); Nederlands: H. G. van der Waals (Amsterdam 1910).
Lit.: J. Hertel, Ueber Text und Verfasser des H. (Leipzig 1897); W. Winternitz, Gesch. der Ind. Lit., dl III (Leipzig 1922); A. B. Keith, Sanskrit Lit. (London 1941).
