baron (Nijmegen ged. 3 Febr. 1655 - Sluis 23 Febr. 1718), was de zoon van Nicolaas Fagel, burgemeester van Nijmegen, en werd opgeleid tot de krijgsdienst. Hij begon zijn militaire loopbaan in de oorlog van 1672 als vaandrig bij de verdediging van Maastricht tegen de Fransen en bracht het in deze oorlog tot luitenant-kolonel.
In de Negenjarige Oorlog (1688-1697) nam hij o.a. deel aan de slag bij Fleurus (1690) en aan de verdediging van Bergen (1691). Bij de belegering van Namen (1695) werd hij ernstig gekwetst; kort daarna werd hij bevorderd tot luitenant-generaal. In de Spaanse Successieoorlog (1702-1713) droeg hij bij tot de redding van Nijmegen en nam deel aan de bestorming van Venlo en Luik (1702). In 1704 en 1705 voerde hij als veldmaarschalk het bevel over de Nederlandse en Engelse hulptroepen in Portugal. Hij veroverde Valencia de Alcantara stormenderhand, doch gebrek aan medewerking dwong hem het beleg van Badajoz op te breken. Hij verzocht ontslag, keerde in 1705 naar Nederland terug, nam deel aan de slag bij Ramillies en de verovering van Ostende ( 1706), aan het gevecht bij Wijnendaal ( 1708), aan de verovering van Doornik en de slag bij Malplaquet (1709) en aan het beleg van Béthune (1710). Vooral behaalde hij grote roem door de vermeestering van Bouchain (1711). Na de vrede van Utrecht werd hij gouverneur van Sluis.DR A. J. VEENENDAAL
Lit.: N. Ned. Biogr. Woordenb. I (Leiden 1911); W. S. Churchill, Marlborough III, IV (London 1936-1938).
