(of Franciscus), Nederlands medicus (Hanau 15 Mrt 1614 - Leiden 16 Nov. 1672), uit een Zuidnederlands geslacht, promoveerde te Bazel in 1637, oefende de praktijk uit te Amsterdam sinds 1641 en werd in 1658 professor te Leiden, waar hij zich internationale faam verwierf. Hij was in zijn tijd de voornaamste aanhanger der iatrochemie.
Als eerste herkende hij de ware aard van de tuberkel in de longen en beschreef deze als uiting der tuberculose. Hij was een hervormer van het medisch onderwijs in Nederland.Bibl.: De hominis cognitione (Lugduni Bat. 1658, herdr. m. Ned. vert, in: Opuscula selecta neerl. de arte medica, dl 6, Amsterdam 1927); Opera medica (Amstelodami 1679, laatste dr. Vinetiis 1736); De phthisi, neu hrsg. u. übers. v. O. Seyffert (Berlin 1907);
Lit.: E. D. Baumann, F. d. B. S. (Leiden 1949).
