was die richting in de chemie, waarin de chemische practijk in dienst werd gesteld werd van de artsenijbereidkunde. De grondlegger dezer richting was Th.
Paracelsus (1493 -1541), die daardoor de alchemie, die vnl. beoefend werd met het doel, onedele metalen in goud en zilver om te zetten, weer in wetenschappelijke banen leidde en tevens de stoot gaf tot de synthetische pharmacie. Onder de aanhangers van de iatrochemische school hebben tal van de beste artsen en chemici der twee volgende eeuwen behoord: Joan Baptista van Helmont, De le Boë Sylvius, Boerhaave en vele anderen. Paracelsus zelf ontdekte de anti-luëtische werking van het kwikzilver en de geneeskrachtige werking der antimonium-zouten.
