Italische godin, volgens de legende door Servius Tullius in Rome ingevoerd. In Praeneste en Antium waren bekende heiligdommen van Fortuna; aldaar werd zij ook Primigenia (eerstgeboren dochter van Jupiter) genoemd en als helpster der vrouwen vereerd.
Wellicht in oorsprong vruchtbaarheidsgodin, werd zij meer en meer tot godin van het geluk en goede toeval. Haar tempels bevonden zich voor een deel buiten Rome en in de volksbuurten. Zij kon dienstig zijn voor het algemeen geluk, maar ook voor bijzondere gelegenheden (bijv. de terugkeer van Augustus als Fortuna Redux)en werd ook met Mater Matuta te zamen vereerd, later met de Griekse Tyche vereenzelvigd.Lit.: W. Drexler in: W. H. Roschers Ausf. Lex. d. griech. u. röm. Mythologie I, 1503-1558; H. Lyngby, Die Tempel der F. und der Magna Mater am Forum Boarium, in Rom (Berlin 1939); L. Dejaeger, Fortuna, de oude cultus van F. in Latium te Rome (Leuven 1941).
