Grieks schrijver uit de 2de eeuw n. Chr., geboren te Arelate (Zuid-Gallië), behoorde geruime tijd tot de gunstelingen van keizer Hadrianus; zijn geliefde leerling was Herodes Atticus.
Hij was een man van veelomvattende kennis en schrijver van talrijke werken over veelsoortige onderwerpen, vooral op het gebied der filosofie; zijn Παντοδαπὴ ἱστορία in 24 boeken was een soort encyclopaedie. Hij was echter meer rhetor dan geleerde, meer popularisator dan zelfstandig denker ; als redenaar had hij grote toeloop.Bibl.: Uitgave der fragmenten bij I. L. Marres, De F. Arel. vita studiis scriptis (Utrecht 1853); ca 1930 zijn gedeelten van zijn geschrift over de verbanning (περὶφνγῆς) op papyrus teruggevonden, uitgegeven door Medea Norsa en Vitelli (Città del Vaticano 1931).
Lit.: Th. Colardeau, De F. Arel. studiis et scriptis, diss. Grenoble (1903); F. Picavet, Essai sur l’histoire générale et comparée (Paris 1913) ; B.Häsle, Favorin über die Verbannung (Berlin 1935).
