(Eduard Aurel), Oostenrijks-Duits oudhistoricus (Jaworzno, vm. O.Galicië, 19 Sept. 1891 — Freiburg, Zw., 25 Febr. 1945), van Joodse origine, promoveerde te Wenen in 1914, was hoogleraar te Berlijn (1927), week in 1933 uit, doceerde aan de Kath.
Universiteit te Washington (1935), te Leuven (1937), woonde sinds 1940 in onbezet Frankrijk en vluchtte in 1942 naar Zwitserland. Zijn standaardwerk is dat over de geschiedenis van de laat-Romeinse Keizertijd. Hij was een neef van de vorige en van Sir Mark Aurel.Bibi.: Studien z. Gesch. d. byzant. Reiches (Stuttg. 1919); Die kaiserlichen Beamten u. Truppenkörper im röm. Deutschl. (Wien 1932); Gesch. d. spätrömischen Reiches (dl 1 1928, dl 2 na St.’s dood d. J. R. Palanque i. h. Frans gepubl. als Histoire du Bas-Empire de la disparition de l’empire d’Occident ä la mort de Justinien, 1949, m. bio-bibliogr.).
Lit.: J. R. Palanque, E. S., in Rev. hist., XCXV (1945); L. v. d. Essen, E. S., in Rev. d’hist. ecclésiastique, XLI (1946).
