Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 23-01-2023

EETLUST

betekenis & definitie

het gevoel, dat gebruik van spijzen aangenaam of wenselijk is, moet onderscheiden worden van honger. Er kan lust of zin tot eten bestaan, zonder dat het individu honger heeft en voor zijn lichaam voedselopneming wenselijk is.

In het dagelijks leven is de eetlust onder normale omstandigheden van verschillende, veelal psychische factoren afhankelijk, bijv. een aangename sfeer, een keurig gedekte tafel, de geur en de toebereidingswijze der spijzen en vooral een toestand van ontvankelijkheid van het individu voor deze indrukken. Omgekeerd kan iets walglijks of de gedachte daaraan iemand de eetlust geheel ontnemen. Zorgen, verdriet, opwinding, bezigheden, die iemand geheel in beslag nemen e.d. kunnen de eetlust eveneens verdrijven.Gebrek aan eetlust, anorexie, is een veel voorkomend verschijnsel bij zieken. Het komt o.a. voor bij stoornissen van de spijsvertering, bij met koorts gepaard gaande ziekeen, bij chronische infectieziekten en vergiftigingen. Dikwijls heeft de anorexie een psychische oorzaak, ligt er een zucht naar onthouding, een vrees voor dik-worden e.d. aan ten grondslag. Waar gebrek aan eetlust zelfs tot extreme vermagering kan leiden en een goede voeding bij dergelijke ziekten veelal juist gewenst is, zal men moeite doen de lust tot eten aan te wakkeren door kleine frequente maaltijden van aantrekkelijke spijzen voor te schrijven. Daarbij maakt men ook gebruik van opwekkende en prikkelende, zgn. eetlust-opwekkende middelen, voornamelijk bitterstoffen gecombineerd met alkohol, wijn e.d. Bestaande stoornissen in de spijsvertering dienen tevens opgeheven te worden.

Versterking van de eetlust met hongergevoel is een normaal verschijnsel na langdurige voedselonthouding, doch kan in sommige gevallen ziekelijk zijn, bijv. bij suikerziekte. Tijdens de zwangerschap kan afkeer tegen bepaalde spijzen ontstaan, echter ontwikkelt zich niet zelden een abnormale lust tot het eten van eetbare of oneetbare stoffen (steen, kalk, zeep, bedorven stoffen). Ook komt dan een onverzadigbare eetlust voor; een dergelijk gebrek aan verzadigingsgevoel (acorie) wordt eveneens o.a. bij geesteszieken en zwakzinnigen waargenomen.