Ontvankelijk noemt men een burgerlijke rechtsvordering dikwijls, wanneer het hiertoe door de eiser gestelde, afgezien van de feitelijke juistheid er van, rechtens leidt tot het ingeroepen rechtsgevolg; nochtans neemt men het begrip „ontvankelijkheid” ook wel anders en ruimer. Er bestaat ten dezen geen vast spraakgebruik, hetgeen evenwel niet schaadt, omdat er geen bijzondere rechtsgevolgen verbonden zijn aan de onderscheiding tussen niet-ontvankelijk-verklaren, ontzeggen of afwijzen van de eis; nochtans heeft men vroeger over deze onbelangrijke terminologische kwestie veel getwist.
Lit.: E. M. Meijers, T. v. R. I (1919), blz. 151-154; Star Busmann, Hoofdst. v. burg. rechtsvordering (nieuwe uitg. 1948), §§ 234-238.
