I, Heilige, paus van Oct. 366 tot 11 Dec. 384, waarschijnlijk van Spaanse afkomst, maar Romein van geboorte, volgde Liberius op, doch niet zonder heftig verzet van de tegenpaus Ursinus. Hij bestreed een menigte van secten, meer in het bijzonder de Arianen, die hij evenwel op vredelievende wijze met de Kerk trachtte te verenigen.
Krachtig verdediger van het kerkelijk oppergezag van de paus. Waarschijnlijk heeft onder zijn bestuur, in 382, de synode plaats gehad (uit het zgn. Decretum Gelasianum) die het primaat in sterk omlijnde bewoordingen formuleerde en de lijst van de canonieke boeken van de H. Schrift vaststelde. Hij riep de H.
Hieronymus tot zich en belastte hem met een betrouwbare Latijnse vertaling van de Bijbel. Met ijver liet hij de graven van de martelaren in de Romeinse catacomben herstellen, vergroten en versieren. Hij zelf was een epigrammendichter, en deed door hem vervaardigde metrische opschriften, in de zgn. Damasiaanse letter (rode, regelmatige, monumentale kapitaalletters) op witte marmerplaten uithouwen door de calligraaf Filocalus. Sommige daarvan zijn bewaard gebleven.PROF. DR A. MENS O.CAP.
Lit.: M. Rade, Damasus, Bischof von Rom (Freib. i. Br. 1892); J. Wittig, Papst D.
I (Rome 1902); E. Caspar, Gesch. des Papsttums (Tübingen 1930), dl I, p. 196-256; Dict. d’archéol. chrét. et de liturg. (Paris 1920), dl IV, kol. 145-197; A. Ferrua, Epigrammata Damasiana (citta del Vaticano 1942).
II, paus, Beier van geboorte, bisschop te Brixen (Tirol), werd einde 1047 door keizer Hendrik III als paus aangeduid. Stierf 9 Aug. 1048 te Palestrina na slechts werkelijk 23 dagen geregeerd te hebben.
Lit.: K. Guggenberger, Die deutschen Päpste (Köln 1916), p. 38-40.
