(ook Engelbrechtsz. of Engelbrechtsen), Nederlands schilder (Leiden 1468 - 1533), werkte aanvankelijk vermoedelijk in het atelier van de Brusselaar Colijn de Coter, althans in diens omgeving, en was een typisch vertegenwoordiger van het Laat-gothisch maniërisme, dat in de eerste decennia van de 16de eeuw vooral te Leiden welig bloeide. Drie van zijn bekendste grote stukken bevinden zich in het museum de Lakenhal te Leiden: en wel een drieluik met de Kruisiging van Christus tussen het Offer van Abraham en de Oprichting van de koperen slang, een drieluik met de Bewening van Christus en ten slotte de vleugels van een drieluik, waarop de stichters voorkomen, doch waarvan het middenpaneel is verloren gegaan.
Ook het Rijksmuseum te Amsterdam en het Aartsbisschoppelijk Museum te Utrecht bezittenwerk van deze meester. Tot zijn leerlingen behoorden zijn zoons, Pieter Cornelisz. genaamd Kunst, Cornelis Cornelisz. Kunst en Lucas Cornelisz. Kunst, voorts de vermaarde Lucas van Leyden en ten slotte Aertgen van Leyden.Lit.: G. J. Hoogewerff, De N. Ned. schilderkunst III (1939)» 144-206; E. Pelinck, G. F., de herkomst van zijn kunst, in: Ned. Kunsthist. Jaarboek (1948-49) (’s-Gravenhage 1949)» 40-74*
