heet in de bibliografie de aan het slot van de drukken der 15de en 16de eeuw voorkomende mededeling van de naam van de drukker, diens woonplaats, jaar en datum der verschijning. Soms is ook de titel van het werk vermeld.
De colophon sluit het boek af. De oorsprong dezer benaming moet in een Griekse zegswijze ,,de colophon toevoegen”, worden gezocht; het Griekse substantivum kolophoon betekent spits, hoogte. „De spits aan iets toevoegen” wil dus o.m. zeggen: „een werk of een gesprek beëindigen”; bijv. „een dialoog afsluiten” (slot van het 2de boek van de Leges van Plato). De Grieken zelf brachten de overal voorkomende spreekwijze met de stad Kolophon in Ionië (KI. Azië) in verband, welker cavalerie, door andere steden in hachelijke omstandigheden te hulp geroepen, meermalen in gevechten de doorslag zou hebben gegeven.
De naam van deze stad betekent echter niets anders dan spits, heuvel. Uit de betekenis „spits” is de moderne technische term, in de zin van sluitsteen, onderschrift, afgeleid.De colophon was de voorloper van de titelpagina, die omstreeks het eind van de 15de eeuw ontstaat. In moderne bibliofiele en goede uitgeversboeken is de colophon achterin nog aanwezig om enkele nadere bijzonderheden (typografie, letter, papier, oplage) te geven.
