noemt men de steen, die zich in de top van een boog of gewelf bevindt en er het laatst wordt ingezet, waardoor dan de boog of het gewelf gesloten wordt en draagvermogen en standvastigheid verkrijgt. Bij de spitsboog bestaat de sluitsteen soms uit twee delen, waarvan de voeg in het midden van de boog ligt.
Deze moeten verzwaard ofwel gesteund worden ten einde opwerken van de spitsboog te verhinderen. Bij gewelven ziet men dikwijls fraai gebeeldhouwde sluitstenen aangebracht.Lit.: H. Thunnissen, Gewelven (Amsterdam 1950).
