of Clotarius, is de naam van enige koningen uit het stamhuis der Merovingers. Van hen vermelden wij:
Chlotarius I
jongste zoon van Chlodovech I, koning van Soissons (511-558) en na de dood van zijn broeders en neven van het gehele Frankische rijk (558-561). Samen met zijn broeders veroverde hij Thüringen (531) en gebruik makende van de dood van Theoderik de Grote, koning der Oost-Goten, Bourgondië (534) en Provence (536).
Chlotarius II
de jongste zoon van Chilperik I en Fredegunde, koning van Neustrië (584-613) en na de dood van Brunhilde (613) van het gehele Frankische rijk (613-628), liet Brunhilde, die toen reeds 65 jaar oud was, na haar drie dagen te hebben doen pijnigen, met een arm en een been aan de staart van een wild paard binden en zo ter dood brengen.
Chlotarius III
oudste zoon van Chlodovech II, koning van het gehele Frankische rijk (656660) en, van Austrasië beroofd (660), van Neustrië (660-670).
Chlotarius IV
kortstondig koning van Neustrië (718). Toen Karel Martel, hofmeier van Austrasië, het hoofd te bieden had aan een opstand van Neustrië, dat zich een min of meer wettelijke koning, Chilperik II, gegeven had, wilde hij tegen deze Merovinger een andere stellen. Zijn keuze viel op Chlotarius IV, wel een zoon van Theoderik III. Hij liet hem in de eerste dagen van 718 tot koning uitroepen, doch Chlotarius stierf nog in de loop van het volgende jaar.
PROF. DR J. DHONDT.
