(1) (Frans charge; ww., Fr. charger, It. caricare: opladen, van Lat. carrus, wagen) is een spottende overdrijving. Door de intentie (nl. iets belachelijk te maken), onderscheidt ze zich van de hyperbool.
Blijspeldichters „chargeren” vaak eigenschappen en kenmerken — hetzij van mensen, hetzij van toestanden —, die hun als belachelijk zijn opgevallen of die hun wrevel hebben gewekt. Ook toneelspelers kunnen chargeren (een charge geven). Verwant met de charge zijn de karikatuur fin ruimste zin) en de parodie.(2, militair) is de aanval met het blanke wapen, in snelle gang uitgevoerd. In de geschiedenis beroemd gebleven cavalerie-charges zijn o.m. die van Seydlitz bij Zorndorf (1758), die met 70 escadrons de gehele rechtervleugel en de helft van het centrum der Russische slagorde onder de voet reed; de zelfopofferende ritten der Oostenrijkse cavaleriedivisies tot redding van het bij Königgratz (1866) geslagen leger evenals die van de Franse kurassiers bij Wörth en later bij Sedan (1870); voorts de Brigade Bredow bij Vionville (1870), die de Franse artillerie en de tot de aanval zich opmakende infanterie onder de voet reed en ten slotte de Engelse lichte brigade bij Balaklava in de Krim-oorlog (1854). Niet onvermeld mogen blijven de charges der tegenwoordige stedelijke politie met de blanke sabel of de wapenstok tegen onruststokers uitgevoerd. Het woord heeft ook de betekenis van rang of waardigheid.
