de haven van de staat Bremen, ligt 68 km beneden Bremen aan de mond der Weser en van de Geeste, tegenover Wesermünde (vroeger: Geestemünde) aan de spoorlijn Hannover-Bremen-Bremerhaven. Het is de eigenlijke zeehaven der stad Bremen en telt (1939) 26819 inwoners.
Ze vormt met de tot 1929 zelfstandige delen Lehe en Wesermünde een bevolkingscentrum van bijna 100000 zielen. De industrie is vnl. gebaseerd op scheepvaart en omvat in hoofdzaak scheepswerven. De voornaamste zijn de werkplaatsen van de Norddeutsche Lloyd en de dokwerken daarvan aan de westzijde van de nieuwe haven. Verder zijn er nog drie droogdokken, waaraan werven verbonden zijn.
Bremerhaven verzorgt ca l/5 van het goederenverkeer van het havengebied van Bremen, en wel vnl. koren, petroleum, katoen, bevroren vlees en spek, hout, cement enz. Van Wesermünde en Bremerhaven wordt met stoomschepen de visserij beoefend in de Noordzee. De Norddeutsche Lloyd en de stoomvaartmaatschappij „Hansa” onderhielden vóór Wereldoorlog II van Bremerhaven uit stoomvaartverbindingen met Noord- en Zuid-Amerika, Oost-Azië en Australië. Het aantal binnenkomende schepen bedroeg in 1937: 975 schepen met 2,9 mill.
N.R.T. inhoud.De havenaanleg van Bremerhaven bestaat uit 6 havenbekkens, welker gezamenlijke oppervlakte 70 ha bedraagt met een kadelengte van 9,5 km. Het bekken van de oudste haven is nu de zetel van de Noordzeevisserij. De opkomst van de Bremer handel maakte de aanleg van een tweede bassin noodzakelijk, dat van 1847-1851 gebouwd werd. Een derde havenbassin (Kaiserhafen) werd van 1872-1876 gebouwd.
De in 1876, 1908 en tgog geopende havens vormen tegenwoordig de voornaamste handelshavens van Bremerhaven.
Bij het verdrag van 11 Jan. 1827 verkreeg Bremen (vnl. door de bemiddeling van de bekwame burgemeester Smidt) van Hannover een stuk land ter grootte van 122 ha. Bremen legde daar een haven aan, die in 1830 geopend werd en waaruit zich langzamerhand Bremerhaven heeft ontwikkeld.
