zijn ziekten die op natuurlijke wijze, direct (door aanraking in ruime zin) of indirect (door tussenkomst van voorwerpen, drinkwater of insecten) worden overgebracht van de zieke mens of het zieke dier op andere mensen of dieren. Strikt genomen moet men onderscheid maken tussen besmettelijke (contagieuze) ziekten en infectieziekten, d.z. ziekten die door levende ziekteverwekkers worden veroorzaakt.
Alle besmettelijke ziekten zijn infectieziekten, maar niet alle infectieziekten zijn besmettelijk. Een blaas- en nierbekkenontsteking, veroorzaakt door colibacillen, is bijv. niet besmettelijk, meningitis tuberculosa evenmin. In het spraakgebruik wordt deze onderscheiding gewoonlijk niet in acht genomen, zodat men van infectieziekten sprekende meestal besmettelijke ziekten bedoelt.Lit.:
I. Epidemiologie en bestrijding, ziekteoorzaken. J. J. van Loghem, Alg. gezondheidsleer, 3de dr. (Amsterdam 1946); W. G. Smillie, Preventive medicine and public health (New York 1946); W. W. C. Topley en G. S. Wilson, Principles of bactenoIogy and immunity, 3de dr. (Baltimore 1946).
II. Specièle pathologie en therapie. G. Jochmann en C. Hegler, Lehrb. d. Infektionskrankh., 2de dr. (Berlin 1924); D.
Herderschee, Besmettelijke ziekten, 2de dr. (Amsterdam 1946); R. L. Cecil, A textbook of medicine by American authors, 6de dr. (Philadelphia-London 1945); J. van der Hoeden, De zoönosen, infectieziekten der dieren die op den mensch kunnen overgaan en de ziekten die daardoor bij dezen worden teweeggebracht (Leiden 1946).
