Duits dichter (Hamburg 22 Sept. 1680-16 Jan. 1747), studeerde te Halle in de rechten, maakte een reis door Duitsland, Italië, Zwitserland, Frankrijk en de Nederlanden, voltooide zijn studies te Leiden en keerde in 1704 naar zijn geboorteplaats terug, waar hij als ambteloos burger zijn dagen wijdde aan de muziek en de schilderkunst. In 1714 stichtte hij met König en Richey de Teutschübende Gesellschaft en in 1716 de Patriotische Gesellschaft, Zijn oratorium: Der für die Sünden der Welt gemarterte und sterbende Jesus vond grote bijval.
Hij bekleedde aanzienlijke stedelijke ambten en zag zich in 1735 benoemd tot „Amtmann” te Ritzebüttel. Hier schreef hij zijn bekendste werk Irdisches Vergnügen in Gott (9 dln, 1721-1748; verkort in Reclam Nr 2015), waarin de wereld met rationalistisch-theologische ogen gezien is. Hij heeft ook Pope’s Essay on man en Thompson’s Seasons in het Duits vertaald.Lit.: D. Fr. Strauss, Br. u. Reimarus (Kleine Schriften, 1862); A.
Brandl, B. H. Br. (Innsbrück 1878).
