een Frans ridder, werd, volgens een vertelling van den 14de-eeuwsen graaf Gaston Phoebus, door een zekeren Robert Macaire lafhartig vermoord. Daar de hond van den vermoorde, die bij de moord tegenwoordig was geweest, na die tijd Macaire, den moordenaar, bleef vervolgen, kreeg men achterdocht, zodat koning Karel V de beslissing van een godsoordeel inriep.
Macaire, met een knuppel gewapend, moest op leven en dood strijden tegen de hond. Het zonderlinge tweegevecht begon, het woedende dier overwon en verscheurde zijn tegenstander, en deze beleed stervende zijn misdaad. Een soortgelijke geschiedenis wordt het eerst verhaald van de onschuldig belasterde gemalin van Karel den Grote, Sibylla of Sebile in verschillende Franse, Nederlandse, Duitse, Italiaanse en Spaanse chansons de geste, en in het Franco-Venetiaanse gedicht Macaire uit de 13de eeuw.
De hond van Aubry of het bosch bij Bondy is een drama, dat later door een smakeloos publiek op het toneel werd toegejuicht, maar dat Goethe aanleiding gaf, om in 1817 zijn betrekking als intendant van de schouwburg te Weimar neer te leggen, toen het ook daar werd opgevoerd.
PROF. DR M. VALKHOFF.
