Frans diplomaat (Provins, Seine-et-Marne, 13 Juni 1887), doceerde Duitse taal en letterkunde en werd in 1924 gematigd rechts lid van de Franse Kamer van Afgevaardigden. In 1928-’29 trad hij op als onderstaatssecretaris van Schone Kunsten en in 1930 als onderstaatssecretaris van Buitenlandse Zaken in het kabinet Tardieu.
Het jaar daarop volgde zijn benoeming tot Frans ambassadeur in Berlijn. Hij speelde in de Duitse hoofdstad, waar hij tot 1938 bleef, een voorname rol in de diplomatieke wereld. Daarna Frans ambassadeur in Rome geworden, werd zijn verblijf aldaar door Mussolini’s oorlogsverklaring aan Frankrijk (Juni 1940) afgebroken. In 1941 maakte François-Poncet deel uit van de Nationale Raad van Vichy. Ook trad hij daar nog als controleur-generaal van de Franse pers op. In 1943 werd hij echter door de Duitsers gearresteerd.Na Wereldoorlog II verdiepte hij zich wederom in het Duitse probleem, waarover hij vele artikelen schreef. In 1948 werd hij adviseur van de Franse militaire gouverneur, generaal Koenig. Toen in 1949 de Westduitse Bondsrepubliek werd geformeerd, trad hij als Franse Hoge Commissaris bij deze op. Vooral de culturele betrekkingen tussen Frankrijk en Duitsland bleken hem ter harte te gaan.
Bibl.: Souvenirs d’une Ambassade à Berlin Sept. 1931-Oct. 1938 (1946).
