(Arabisch al-mâden, d.i. mijn), kleine stad (10 000 inw.) in de Spaanse provincie Ciudad Real en in de uitlopers van de Siërra Morena (nl. de Siërra de Alcudia), bekend door de rijke kwikmijnen in haar nabijheid en in het naburige Almadenejos. Het erts bevat vermiljoen.
Het zuivere vermiljoen wordt verzameld en als verfstof gebruikt; het onzuivere erts dient tot het winnen van kwik, dat ook gedegen voorkomt. Deze mijnen waren reeds aan de Romeinen bekend en zijn sedert die dagen bijna onafgebroken geëxploiteerd. Karel V stond hen tijdelijk (1525-1645) aan de gebroeders Fugger te Augsburg als onderpand voor een lening af. Met behulp van mijnwerkers uit de Harz en Freiburg wisten zij de jaarlijkse opbrengst (300 000 piasters) tot het dubbele te verhogen; 4000 arbeiders waren daar toen werkzaam. Later (1645) kwamen zij weder onder het bestuur van de Staat, en in de laatste drie eeuwen leverden zij een hoeveelheid kwik en vermiljoen ter waarde van omstreeks 700 millioen gulden. Van 1836-1863 waren de mijnen aan de firma Rothschild verpacht. In 1870 verplichtte de Spaanse regering zich, om gedurende 30 jaren jaarlijks 24 000 centenaars kwik op de Londense markt te brengen. Dit geschiedde ter dekking van renten voor een met het huis Rothschild te Londen gesloten lening van 168 millioen realen. Tegenwoordig zijn 12 mijnen in exploitatie; de diepste is 357 m. De ontginning heeft plaats in vijf etages; de cinnabergang staat nagenoeg loodrecht en wordt met de diepte dikker (in de onderste etage 16 m). Het onzuivere erts bevat 6,64-7,21 pct kwik. Het aantal mijnwerkers bedraagt gemiddeld 4000; de opbrengst is thans nog steeds per jaar ongeveer 1300 ton. De uitvoer gaat meest over Cordova.
