Duits diplomaat (Stuttgart 10 Juli 1852 - 30 Dec. 1912), was van 1895-1900 Duits gezant te Kopenhagen en daarna tot 1908 te Boekarest. In Nov. van laatstgenoemd jaar werd hij plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken voor von Schoen en in Juni van 1910 diens opvolger.
Omstreeks 1890 was hij als vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken op ’s keizers reizen veel in Wilhelm H’s tegenwoordigheid geweest en had hij bij deze in hoge gunst gestaan. Later is hij echter in ongenade gevallen om zijn openhartigheid. Als minister trachtte hij de doeleinden van het Duitse imperialisme te bereiken langs de weg van ontspanning en minnelijk overleg. Vandaar de Marokkoovereenkomst, die hij met Frankrijk op 8 Febr. 1909 sloot (z Cambon, Jules), en, na het Agadirconflict [z Marokko, geschiedenis), de Marokko-Kongo-overeenkomst van 4 Nov. 1911, waarbij Duitsland tegen schadeloosstelling in Frans Aequatoriaal-Afrika beloofde Frankrijk verder geen moeilijkheden in de weg te zullen leggen bij zijn politiek in Marokko. Von Kiderlen’s streven echter, dat gesteund werd door de Rijkskanselier von Bethmann Hollweg, kon niet veel succes meer hebben. Zowel het feit, dat de grote mogendheden toen reeds in twee vijandige kampen verdeeld waren, alsook de Duitse vlootpolitiek, waarvan Wilhelm II en von Tirpitz geen afwijking meer duldden, vormden beletselen daartoe.Bibl. en lit.: Von Kiderlen’s correspondentie werd uitgegeven door Jäckh onder de titel: K.-W., der Staatsmann und Mensch, Briefwechsel und Nachlasz (2 dln 1925); G. P. Gooch, K.-W., The Man of Agadir (Studies in Diplomacy and Statecraft, 1942, blz. 129-161).
