Roemeens maarschalk en politicus (Ismail 9 Apr. 1859 - Boekarest 3 Oct. 1938), reorganiseerde als minister van Oorlog in 1907 het Roemeense leger, werd in 1912 chef van de generale staf en leidde in 1913 de inval in Bulgarije tijdens de tweede Balkanoorlog (z Balkanoorlogen). In Wereldoorlog I commandeerde hij een der Roemeense legers; na de nederlaag tegen Duitsland werd hij minister-president en leidde de vredesonderhandelingen, doch werd weldra vervangen door den Duitsgezinden Marghiloman, toen hij het vredesverdrag weigerde te tekenen.
In die dagen werd hij stichter van de (conservatieve) Volkspartij. Van 1920-1921 stond hij voor de tweede keer aan het hoofd van de regering, onderdrukte communistische woelingen, sloot zich aan bij de Kleine Entente en bracht een bondgenootschap met Polen tot stand. Het derde ministerie-Averescu duurde van 1926-1927, toen een vriendschapsverbond met Italië tot stand kwam. Italië erkende de annexatie van Bessarabië door Roemenië.
