Nederlands veldheer (Brussel 17 Juni 1773 - Aken 13 Febr. 1835), trad in 1792 als luitenant in Franse, dienst, streed in de daarop volgende jaren in de Zuidelijke Nederlanden en ging 1 Juni 1795 als kapitein over in het Bataafse leger, waarin hij o.a. deelnam aan de veldtocht in Noord-Holland in 1799. Bij de inlijving in 1810 kwam hij als majoor in Franse dienst.
Als kolonel streed hij met grote dapperheid bij Lützen (2 Mei 1813) en Bautzen (20/21 Mei 1813) alsmede in 1814 in de veldtocht in Noord-Frankrijk. Na de val van den keizer keerde hij in Oct. 1814 in het Nederlandse leger terug en werd in Apr. 1815 bevorderd tot generaal-majoor. Als zodanig voerde hij bij Waterloo de 2de brigade der 3de divisie aan onder Chassé. Op 1 Mrt 1818 volgde zijn benoeming tot adjudant-generaal van den koning; 5 Oct. van hetzelfde jaar tot commissaris-generaal van oorlog, welke functie hij bekleedde tot hij 1 Juli 1826 werd opgevolgd door prins Frederik der Nederlanden. In 1828 werd hij in de adelstand verheven met de titel van graaf, na reeds eerder bevorderd te zijn tot commandeur in de Militaire Willemsorde. Tot zijn dood in 1835 bleef hij als luitenant-generaal „ter dispositie van het Departement van Oorlog”.
