Nederlands dichter (Rotterdam 2 Juni 1802 - 4 Nov. 1841), was een typisch vertegenwoordiger van de Europese romantiek door zijn onevenwichtige natuur, zijn hoog gevoel voor zijn roeping als dichter, zijn grenzenloze eerzucht om een rol te spelen als leider. Hartstochtelijk trachtte hij de buitenlandse dichtkunst te evenaren zonder voldoende talent.
Met Bilderdijk kwam hij in verzet tegen de veld winnende vrijheidstheorieën. Naar Victor Hugo bewerkte hij Han van IJsland (1838); het Duitse noodlotsdrama volgde hij na in de Renegaat (1838) en De Horoscoop (1838). In de weekbladen, o.a. Apollo (1827) en de Nederlandsche Mercurius, met Jacob van Lennep (1828), oefende hij scherpe critiek op het oudere geslacht, totdat hij, verbitterd, voor de dieper gegronde critiek van de vaderlandse romantiek moest wijken. Na enige jaren van koortsachtige productie is hij jong gestorven. Zijn gezamenlijke gedichten zijn in vier delen herdrukt (1859-1861).Lit.: G. Koopmans, Adr. v. d. H. (De Beweging 1906); C. G. N. de Vooys, Iets over Adr. v. d. H. als criticus (De Beweging, 1917, herdr. in Lett. Opstellen III).
