Nederlands schilder van portretten en historische en allegorische taferelen (Leeuwarden ca Dec. 1622 Amsterdam 4 Oct. 1672), zoon van Lambert Jacobsz., was reeds jong in de leer bij een lakenkoper te Amsterdam, daarna ca 1636-ca 1642 bij zijn neef Jan Tonnis, lakenkoper „in de Tempel van Salomo” te Emden, waaraan hij zijn naam ontleende, werd in 1643 te Amsterdam Doopsgezind gedoopt en zette in 1645 na verkregen venia aetatis te Leiden een lakenhandel op.
In 1648 werd hij aldaar lid van het St. Lucasgilde, waarvan hij later hoofdman en deken werd; in 1660 verhuisde hij naar Amsterdam. Als „celebris pictor” werd hij in 1653 ingeschreven aan de Leidse Universiteit bij de wiskundige faculteit. Te Amsterdam is hij vermoedelijk een leerling geweest van Jacob Backer, te Leiden van Joris van Schooten. In zijn portretten is invloed van de statie van B. van der Helst te bespeuren. Zijn beste stuk, een portret van Albertine Agnes en haar kinderen (1668), hangt sinds 1940 in het Provinciaal Museum te Leeuwarden. Hij was in zijn tijd zeer beroemd.
